Miroslav Mićanović rođen je 15. kolovoza 1960. u Brčkom, a odrastao je u Gunji. Diplomirao je jugoslavistiku na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Svoj književni put započeo je kao pripadnik naraštaja “kvorumaša” sredinom 1980-ih, debitiravši zbirkom poezije “Grad dobrih ljudi” (1984) i kritičkom knjigom “Četiri dimenzije sumnje” (1988). U svojim pjesničkim zbirkama kao što su “Zid i fotografije kraja” (1989), “More i prašina” (1991) i Zib (1998), pokazuje se kao lucidni promatrač sklon asocijativnoj prozi i lirskom tonu. Raznolikost žanrova proširuje proznim i poetsko-proznim zbirkama “Trajekt” (2004), “Zapadni kolodvor” (2006), “objedinjeni u Jednosmjernu ulicu” (2010), “Dani” (2011), “Obrt za pranje perja” (2017), “Vrt s 1001 žaruljom” (2012), “Soba Jacka Nicholsona” (2016) te “Jedini posao” (vizije, fantazije, utopije) (2013). Posebno se ističu njegovi izbori i antologije: “Strast razlike, tamni zvuk praznine” (1995), pregled poezije 1980-ih i 1990-ih, antologija “Utjeha kaosa” (2006) — prevedena na engleski i mađarski — te e-izdanje za Zagrebačku slavističku školu.

U posljednjem desetljeću nastavio je dosljednu književnu afirmaciju knjigama poput “Ronjenje na dah: eseji i kritike” (2021) te “52 dana: Interkontinental” (2023), zbirka poezije u koautorstvu s Brankom Čegecom. Prošle je godine dobio Nagradu Goranov vijenac za izuzetan doprinos hrvatskoj poeziji. Dugogodišnji je urednik književnih prostora — časopis Quorum, nakladnička biblioteka Naklade MD te autorski projekti kod Meandar Medije, CeKaPe i drugih. Njegovi su tekstovi redovito zastupljeni u antologijama, prevedeni i zastupljeni u medijima, a sudjeluje i na domaćim i europskim književnim festivalima te vodi radionice poezije i kratke priče. Živi i radi u Zagrebu.